Aikido

Moriheija Ueshibu

Pominjući svet borenja i Daleki istok, nezaobilazna veština koja je vredna pomena je svakako japanski Aikido. Aikido nastaje u prvoj polovini XX veka i predstavlja jednu od najrasprostranjenijih veština u svetu.

Nastanak Aikidoa se vezuje za japanskog učitelja borilačkih veština Moriheija Ueshibu poznatijeg kao O-sensei. Ueshiba je bio poznavalac više borilačkih veština kao što je Džiju Džica, Kendo i Džo Džica. Zamisao O-senseija je bila da borenje podigne na viši nivo pošto je i sam bio zainteresovan za duhovni razvoj i harmoniju uma i da na taj način osmisli gotovo vektoralnu veštinu ili za lakše shvatanje veštinu bez dodira gde će energija uticati na protivnika i savladati ga bez fizičke snage, tako je krenuo u razvoj sopstvenog stila koji je nazvao Aikido

Iako je sam bio izuzetne fizičke snage i izdržljivosti O-sensei je išao u pravcu Džiju Džicu razmišljanja (koji predstavlja jednu od osnova Aikidoa) da upotrebi napad protivnika preusmeravajući njegovu snagu protiv njega.

S tim u vezi može se reći da se Aikido fokusira na korišćenje protivnikove snage i energije protiv njega samog bez napadajućih poteza, razvijajući tehnike bacanja, pritisaka i zglobnih poluga, aobraćajući pažnju na sopstvenu ravnotežu, brzinu i koordinaciju pokreta.

O-sensei se 1925. godine seli u Hokkaido gde otvara prvu školu tradicionalnog Aikidoa, a nakon Drugog svetskog rata osniva Hombu Dojo školu Aikidoa u Tokiju koja predstavlja sedište ove veštine. Danas postoji veliki broj škola i stilova ove veštine, ali se veliki broj tehnika i dalje bazira na učenju O-senseija.

Kada govorimo o Aikidou kao jednu od veština koja je služila kao temelj mnogim modernim veštinama, nezaobilazno je pomenuti Realni Aikido koji jerazvijen od strane Ljubomira Vračarevića u bivšoj Jugoslaviji.

Ljubomir Vračarević

Vračarević koji je važio za jednog od vodećih majstora u svetu borenja sa teritorije naše zemlje, poznavajući više veština poput karatea, džudoa i samog tradicionalnog aikidoa došao je na ideju da uvede određene modifikacije u tu veštinu, modernizuje je i oblikuje tako da od  nje napravi veštinu koja uključuje praktične tehnike za borbu kratke i srednje udaljenosti, kao i tehnike odbrane od oružja. Kao takav moderan stil borenja stekao veliku popularnost na prostorima bivše Jugoslavije a i šire, i biva uključen uprograme obuke mnogih vojnih i policijskih jedinica.